Tzw. „demencja starcza”. 1. Otępienie jest skutkiem chorób układu nerwowego. 2. Otępienie nie jest cechą późnego wieku i może występować w każdym wieku. 3. Dlatego potoczne określenie otępienia jako „demencja starcza” jest nieuzasadnione. W Klasyfikacji Zaburzeń Psychicznych i Zaburzeń Zachowania otępienie jest zespołem Starsza demencja jest organiczną chorobą psychiczną, która przejawia się w różnych zaburzeniach poznawczych i obejmuje zaburzenia psychiczne, a także pamięć. Często ten stan łączy takie demencje: starcze, presenilny, naczyniowe, wieloczynnikowe. Będąc nabytą chorobą, przejawia się w starości. Demencja starcza przyczyny Jeśli zaczynacie obserwować u swojego bliskiego (Mamy, Taty), lub podopiecznego wyraźne pogarszanie się pamięci, podwyższony poziom drażliwości – bądź inne niepokojące zachowania, przyczyną mogą być (często związane z wiekiem) zmiany otępienne w mózgu. Potocznie mówi się, że to otępienie bądź demencja starcza. Demencja starcza u każdego rozwija się w sposób indywidualny – u niektórych pacjentów jest to kilka, a nawet kilkanaście lat, u innych objawy postępują bardzo szybko. Ludzie też pytają, dlaczego osoby z demencją krzycza? Poznaj definicję 'demencja starcza', wymowę, synonimy i gramatykę. Przeglądaj przykłady użycia 'demencja starcza' w wielkim korpusie języka: polski. Care Experts 21 mar 2020. Wraz z wiekiem w organizmie dochodzi do szeregu zmian degradacyjnych, między innymi w układzie nerwowym. Jedną z takich zmian jest demencja. Stanowi ona istotny problem zdrowotny w wielu krajach bez względu na stopień rozwoju gospodarczego. Objawami demencji są m.in. upośledzenie funkcji umysłowych i Objawy depresji u osób starszych: smutek i przygnębienie, ciągłe poczucie zmęczenia, nagłe pogorszenie pamięci, wycofanie się z życia towarzyskiego, utrata zainteresowania dotychczasowymi sprawami, zmniejszające się poczucie własnej wartości, problemy ze snem, bezsenność, zmniejszony apetyt. Demencja starcza . Przyczyny, dla których rozwija się demencja, nie są w pełni określone. Wraz z wiekiem wszystkie reakcje biochemiczne w ludzkim ciele spowalniają, inne zawodzą z powodu rozwoju dolegliwości. Demencja u osób starszych zaczyna postępować stopniowo. Demencja starcza, inaczej nazywana otępieniem starczym, to przewlekła choroba mózgu, która z czasem postępuje. Negatywnie wpływa na funkcje intelektualne, poznawcze i emocjonalne. Często zdarza się, że demencja jest mylnie uznawana za naturalny proces starzenia. Tymczasem jest to choroba, która może rozwinąć się u seniora. Zmienia niekorzystnie wygląd człowieka, samopoczucie, a także jego psychikę. I to jest podwójnie przykre, bo starzenie się duszy jest dla wielu osób niezrozumiałe. Na starość człowiek traci zdolność przystosowywania się do nowych sytuacji, umiejętność pozytywnego patrzenia na świat i ludzi, poczucie humoru. RJ8jLx. 1 kwietnia 2022 Dzięki rozwojowi medycyny nasze życie się wydłuża. Niestety z tego powodu z roku na rok będzie rosła też liczba osób cierpiących na chorobę Alzheimera i inne formy demencji. No właśnie…Alzheimer, demencja, otępienie – niby sporo je łączy, a jednak każdy z tych stanów oznacza coś innego. Co dokładnie? Skąd mamy wiedzieć, czy objawy występujące u nas lub naszych bliskich to demencja starcza czy choroba Alzheimera? Demencja starcza jest równoznaczna z chorobą Alzheimera. Czy aby na pewno? Otępienie, inaczej demencja starcza, jest pojęciem bardzo szerokim. Nie stanowi odrębnej jednostki chorobowej, lecz pewien zespół objawów wynikających z nieprawidłowo działającego mózgu. Demencja może mieć różną przyczynę, a choroba Alzheimera jest najczęstszą z nich. Statystycznie ok. 60% wszystkich pacjentów ze zdiagnozowaną demencją cierpi właśnie na to schorzenie. Jednym słowem, jeśli chorujemy na Alzheimera, to zawsze mamy demencję, ale mając demencję, nie zawsze chorujemy na Alzheimera. Innymi chorobami prowadzącymi do otępienia mogą być choroba Picka, czyli tzw. otępienie skroniowo-czołowe, otępienie naczyniopochodne oraz otępienie z ciałkami Lewy’ego. Warto dodać, że demencja nie jest naturalnym procesem starzenia się organizmu. Z wiekiem nasze zdolności poznawcze obniżają się – to fakt! Nasz mózg pracuje na „wolniejszych obrotach”. Nie przetwarza już tak szybko informacji napływających z otoczenia. Nie zmienia to jednak faktu, że względnie zdrowy 80-latek nadal jest w stanie uczyć się nowych rzeczy, poszerzać wiedzę o świecie, rozwijać zainteresowania, choć oczywiście będzie mu to przychodziło znacznie trudniej. Osoba starsza także słabiej widzi, a z powodu postępujących zmian zwyrodnieniowych wolniej się porusza. Jest też bardziej skłonna do depresji i gorzej radzi sobie w sytuacjach stresowych. To całe spowolnienie nie musi jednak od razu oznaczać demencji. Nie powinniśmy jej traktować jako nieodłącznego elementu procesu starzenia się. Demencja jest stanem patologicznym, na który składa się cały szereg różnych objawów, świadczących o zaburzonej pracy mózgu. Co dzieje się w mózgu osoby chorującej na Alzheimera? W mózgu osoby chorej odkładają się dwie substancje białkowe: beta-amyloid oraz białko tau. Tworzą one tzw. „blaszki starcze”, które odpowiadają za śmierć komórek nerwowych (neuronów). A im mniej tych komórek, tym mniej neuroprzekaźników, acetylocholiny odpowiedzialnej za procesy pamięciowe. Mimo iż wiemy, co dzieje się w mózgu osoby chorej na Alzheimera, dokładne przyczyny rozwoju tej choroby wciąż nie są dobrze poznane. Wiadomo natomiast, że Alzheimerowi sprzyjać mogą choroby żył, przebyte udary, nadciśnienie, cukrzyca, nadużywanie alkoholu, palenie papierosów, otyłość czy niska aktywność umysłowa i fizyczna. Bardziej podatne na Alzheimera są też osoby, które mają już chorych członków rodziny, np. rodziców, rodzeństwo. Choroba może mieć bowiem charakter dziedziczny i być spowodowana obecnością konkretnych genów, przede wszystkim genów PSEN1, PSEN2 i APP. Przeczytaj też: Poradnia neurochirurgiczna – czym się zajmuje? Alzheimer – początkowe symptomy mogą być niewidoczne Pierwsze objawy choroby Alzheimera są zwykle na tyle subtelne, że ich nie zauważamy. Problemy z pamięcią, rozkojarzenie czy zmienne nastroje tłumaczymy naturalnym procesem starzenia się organizmu, zmęczeniem czy natłokiem obowiązków. Przychodzi jednak taki czas, kiedy objawów Alzheimera nie da się już tak po prostu bagatelizować. Demencja zaburza pracę wielu obszarów mózgu, wpływając na wiele aspektów życia chorego i zmieniając jego zachowania. W jaki sposób? Chory nie przyswaja nowych informacji, nie pamięta bieżących wydarzeń Z biegiem czasu chory ma coraz większe problemy z zapamiętywaniem bieżących wydarzeń i przyswajaniem nowych informacji. W efekcie wciąż zadaje te same pytania, np. „Na którą mam tego lekarza?” Ciekawe jest to, że osoba chora na Alzheimera może nie pamiętać, co robiła kilka minut wcześniej, ale doskonale orientuje się w wydarzeniach z odległej przeszłości, np. wczesnego dzieciństwa. Świetnie potrafi przywołać wspomnienie swoich 10 urodzin, jednak nie pamięta, co wydarzyło się kilka minut temu. Dla najbliższych osoby chorej trudny jest też moment, w którym przestaje ona rozpoznawać ich twarze. Nierozpoznawanie członków rodziny lub mylenie ich z kimś innym to typowy objaw towarzyszący chorobie Alzheimera. Podobnie jak zamiany zachowania – apatia, stany depresyjne, rozdrażnienie, wybuchowość, a nawet agresja. Takie huśtawki nastrojów także mogą być trudne dla otoczenia. Zapominanie słów, dezorientacja w przestrzeni Kolejnym charakterystycznym symptomem jest zapominanie słów i układanie niezrozumiałych, często nielogicznych zdań. Ponadto pojawia się dezorientacja w czasie i przestrzeni. Chory może nie tylko nie wiedzieć, który mamy rok, ale również gdzie się znajduje i jak trafić do domu. W zaawansowanym stadium choroby nie odnajduje się już nawet we własnym mieszkaniu, np. nie wie, jak dojść do toalety. Utrata nabytych umiejętności, zaburzone pole widzenia Osobie chorej na Alzhaimera ogromny kłopot może sprawiać wykonywanie codziennych czynności, nawet tych powtarzanych wcześniej wielokrotnie – od płacenia rachunków, przyjmowania leków, po mycie się, ubieranie, czytanie, pisanie itp. Nie od dziś wiadomo, że widzimy głównie mózgiem, a nie oczami. A ponieważ choroba Alzheimera jest chorobą mózgu, osoby nią dotknięte widzą inaczej. Ich pole widzenia stopniowo zawęża się. Początkowo chory widzi świat jakby przez okulary do nurkowania, później przez lornetkę, a w końcowej fazie choroby jakby przez lunetę (tylko jednym okiem). Ograniczone widzenie dodatkowo utrudnia choremu funkcjonowanie w przestrzeni i wykonywanie wspomnianych czynności, takich jak mycie, ubieranie się czy jedzenie. Diagnostyka demencji i choroby Alzheimera Diagnostyka choroby Alzheimera jak i innych rodzajów demencji zawsze jest procesem wieloetapowym. W pierwszej kolejności chory najczęściej zgłasza się do lekarza pierwszego kontaktu, który następnie kieruje go do odpowiedniego specjalisty: neurologa, neuropsychologa, psychologa bądź psychiatry. Postawienie diagnozy wymaga przeprowadzenia licznych testów oceniających sprawność umysłową pacjenta. Wykonywane są również badania obrazowe. Zanik komórek mózgowych i utrata funkcji poszczególnych płatów mózgu są bowiem widoczne w tomografii komputerowej czy badaniu rezonansu magnetycznego. Jak wygląda leczenie choroby Alzheimera? Alzheimer wciąż pozostaje chorobą nieuleczalną, a dotkniętym nią pacjentom możemy zaproponować jedynie leczenie objawowe. Dostępnych jest kilka leków. Do najczęściej stosowanych zaliczamy inhibitory acetylocholinoesterazy, które poprzez zmniejszenie tempa rozkładu acetylocholiny, czyli neuroprzekaźnika, którego niedobór występuje u osób chorych na Alzheimera, spowalniają postęp choroby. Warto pamiętać, że choroba Alzheimera stopniowo odbiera choremu zdolność do samodzielnej egzystencji. Przychodzi taki czas, kiedy staje się on całkowicie zależny od swojego opiekuna. Zaopatrzenie się w odpowiednie sprzęty (np. wózek inwalidzki, łóżko przeciwodleżynowe) oraz odpowiednie dostosowanie mieszkania (np. zamontowanie uchwytów w łazience, odpowiednie oświetlenie pomieszczeń, zrobienie podpisów na szafkach, drzwiach do pomieszczeń, przedmiotach codziennego użytku), mogą znacznie ułatwić choremu oraz jego najbliższym codzienne funkcjonowanie. Zauważyłeś u siebie lub któregoś ze swoich bliskich problemy z pamięcią lub dezorientację? A może martwi Cię nagła zmiana w zachowaniu u członka rodziny? Nie czekaj! Już dziś umów się na konsultację do poradni neurologicznej holsäMED. Zadzwoń: 32 506 50 85 Napisz: info@ Chcemy Ci zaoferować usługi na najwyższym poziomie - dostosowane do Twoich potrzeb. Korzystamy z plików cookies, które są zapisywane w pamięci Twojej przeglądarki. Jeśli potrzebujesz więcej informacji, przeczytaj naszą politykę cookies. Aktualizacja: poniedziałek, Kwiecień 11, 2022 - 20:16Demencja starcza otępienieDemencja starcza inna nazwa otępienie starcze to choroba, w której upośledzona jest zdolność poznawcza (zdolność myślenia) pacjenta. Demencja powoduje stopniowe upośledzenie pamięci, zdolności umysłowych, zdolności orientacji w czasie i przestrzeni oraz zdolności rozpoznawania ludzi i przedmiotów. W związku z tym stopniowo maleje również zdolność do wykonywania codziennych czynności i kontaktu z innymi osobami. Pacjent cierpi między innymi na zdezorientowanie, złość, podejrzliwość, a nawet wybuchy agresji. Z biegiem czasu, oprócz upośledzenia funkcji poznawczych, upośledzone są również możliwości jest jednym z głównych czynników prowadzących do ograniczonych możliwości dla osób starszych i jest uważana za jedną z najpoważniejszych chorób dla samego pacjenta, jego rodziny i się, że około 10% osób w wieku 65 lat i starszych cierpi na demencję. Demencja narasta wraz z wiekiem: wśród osób w wieku 65-74 lata na demencję cierpi około 5% osób, a wśród osób w wieku 85 lat i więcej około 30% osób cierpi na demencję. Bardzo rzadko demencję stwierdza się u osób w wieku poniżej 60 demencjiDemencja jest spowodowana chorobami i stanami, które powodują zwyrodnienie i śmierć komórek mózgowych:Choroba Alzheimera (która dotyka około 60-70% osób z demencją). Choroba ta charakteryzuje się stopniowym pogarszaniem się stanu pacjenta w ciągu 7-10 lat (patrz etapy rozwoju choroby poniżej). Zwykle objawia się u osób starszych bez wyraźnego powodu. Uważa się, że na jego rozwój wpływa połączenie czynników genetycznych, środowiskowych i stylu życia. Bardzo rzadko objawia się w młodym wieku bez oczywistych predyspozycji genetycznych;Demencja naczyniowa (która dotyka około 20% osób z demencją). W takich przypadkach zaburzenie jest spowodowane zablokowaniem przepływu krwi w naczyniach krwionośnych mózgu. Zablokowanie to może być nagłe, na przykład w przypadku udaru z powodu zakrzepu krwi w mózgu lub krwotoku mózgowego i może również spowodować inne uszkodzenie mózgu (na przykład paraliż); w innych przypadkach, na przykład przy powtarzających się przypadkach zablokowania przepływu krwi w małych naczyniach krwionośnych mózgu, pogorszenie może następować bardziej stopniowo. Możesz zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia otępienia naczyniowego, równoważąc czynniki ryzyka, które do niego prowadzą, takie jak nadciśnienie, cukrzyca, nadmiar tłuszczu we krwi i choroby Picka;Ciężkie zmiany miażdżycowe naczyń szyi i mózgu;Udary krwotoczne i niedokrwienne, a także przejściowe ataki niedokrwienne;Zakrzepica tętnicza;Nadciśnienie tętnicze w ciężkiej postaci;Cukrzyca (wysoki poziom glukozy we krwi powoduje angiopatię - uszkodzenie małych naczyń, a następnie głód tlenu);Ostre i przewlekłe zatrucie (w tym alkoholowe);Neuroinfekcje (zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowych);Urazy głowy (wstrząsy, stłuczenia mózgu);Złośliwe i łagodne guzy demencji u rodziców lub innych starszych krewnych znacznie zwiększa ryzyko rozwoju patologii. Do czynników predysponujących należy również nadwaga i niewystarczająca praca intelektualna przez całe demencjiZe względu na stopniowy charakter choroby zwykle dzieli się jej przebieg na kilka etapów:Łagodna demencja: charakteryzuje się niezależnością pacjenta. Ten etap trwa od dwóch do czterech lat, a objawy pojawiają się jako powszechne oznaki starości: łagodne zaburzenia pamięci (trudności z zapamiętywaniem słów, umieszczanie przedmiotów w niewłaściwym miejscu itp.), Trudności w wykonywaniu złożonych zadań i zmiany nastroju (chaotyczne myśli , skłonność do depresji, agresywność itp.).Umiarkowana demencja: Środkowy etap jest najdłuższy i trwa od dwóch do dziesięciu lat. Charakteryzuje się utratą pamięci krótkotrwałej, utratą wątku rozmowy i trudnościami w podejmowaniu decyzji, zaburzeniami snu, podejrzliwością i majaczeniem, a czasem także halucynacjami i bezcelową demencja: ten etap charakteryzuje się znaczną trudnością w utrzymaniu kontaktu. Utrata pamięci jest na tyle znacząca, że ​​pacjenci z trudem rozpoznają członków rodziny, okazują obojętność i całkowicie tracą zdolność do samodzielności. Ten etap trwa od jednego do trzech starcza objawyGłówne objawy demencji występują we wszystkich formach i typach choroby. Zawierają:zmniejszona pamięć krótkotrwała;trudności w dostrzeganiu nowych informacji, uczeniu się nowych umiejętności (na przykład praca z komputerem lub smartfonem, nowe technologie);lepkość myślenia: pacjent myśli przez długi czas, potrzebuje więcej czasu na rozwiązanie wszelkich problemów lub pytań;trudności w mówieniu: niewyraźna wymowa, trudności w znajdowaniu słów;zaburzona koordynacja ruchów, zwłaszcza zdolności motoryczne;niepewność, niestabilność chodu;niewłaściwe zachowanie: pacjenci stają się nadmiernie słodcy lub odwrotnie, agresywni;dezorientacja w czasie i rodzaje demencji mają swoje własne cechy. Na przykład typ Alzheimera objawia się głównie zaburzeniami psychicznymi i pamięcią, zmianami w myśleniu, niewłaściwym zachowaniem. Naczyniowa postać choroby charakteryzuje się zarówno zaburzeniami intelektualnymi, jak i ruchowymi, a demencja często nabiera charakteru patologii psychiatrycznej i towarzyszą jej halucynacje, majaczenie, bezsenność i demencjiCzasami objawy podobne do objawów demencji są spowodowane chorobami, które można leczyć, takimi jak niektóre choroby zakaźne i problemy metaboliczne (takie jak brak równowagi w tarczycy), brak składników odżywczych (takich jak witamina B12), urazy głowy, wynik skutków ubocznych narkotyków, zatruć, w tym zatruć alkoholem i innymi substancjami uzależniającymi itp. Jeśli podejrzewasz utratę pamięci lub funkcji poznawczych, skonsultuj się z lekarzem rodzinnym. Jeżeli w opinii lekarza rodzinnego będą ku temu wystarczające podstawy, skieruje pacjenta na diagnozę otępienia, która zostanie przeprowadzona przez lekarza specjalizującego się w geriatrii, neurologii lub psychiatrii. Ważne jest, aby na badanie przyjść z osobą towarzyszącą, która dobrze zna demencji starczej zależy od jej rodzaju i stopnia. Głównym zadaniem lekarza jest:normalizacja zachowania pacjenta;poprawa funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego;poprawa jakości przypadku łagodnej postaci choroby lekami mogą być:środki uspokajające na nadmierny stres;leki przeciwdepresyjne poprawiające stan emocjonalny i poprawiające pamięć;środki poprawiające aktywność mózgu, poprawiające przewodzenie impulsów pomaga spowolnić postęp choroby w pierwszym etapie. Pacjent uczy się specjalnych ćwiczeń do treningu pamięci, logicznego myślenia. Dzięki regularnym ćwiczeniom pacjenci lepiej przystosowują się do życia codziennego, a proces degradacji ulega stopień demencji wymaga przepisywania leków chroniących komórki nerwowe, a także środków na przywrócenie pamięci i myślenia. Symptomatycznie można stosować leki nasenne lub przypadku ciężkiej demencji stosuje się silne leki stymulujące aktywność mózgu. Są przyjmowane stale i pozwalają pacjentowi zachować stosunkowo czystą świadomość tak długo, jak to możliwe. Przy agresywnym zachowaniu przepisywane są halucynacje, leki leków wspierających osobę z demencją to złożone zadanie, wymagające stałej komunikacji między lekarzem, pacjentem i jego nad osobą z ciężką demencją jest prawdziwym wyzwaniem dla opiekuna. Zachowanie i samopoczucie pacjenta zależy od zachowania otaczających go osób, dlatego ważne jest, aby poświęcać odpowiednią ilość czasu opiece. Aby utrzymać względnie stabilny stan pacjenta, zaleca się:organizować jasną, zrozumiałą i stabilną codzienną rutynę;maksymalnie zaangażować osobę w życie rodzinne, komunikację;nieustannie stymuluj myślenie u chorego: rozwiązuj krzyżówki, graj w szachy, czytaj i omawiaj to, co czytasz;dawać drobne sprawy w domu, aby pacjent czuł się ważny i pożyteczny;unikaj konfliktów, przemocy, zastraszania i uważają, że około połowa przypadków demencji na świecie jest związana ze znanymi czynnikami ryzyka związanymi ze stylem życia, w szczególności z paleniem, brakiem aktywności fizycznej, niezdrową dietą, otyłością, cukrzycą, nadciśnieniem i piciem napojów alkoholowych .Oczekuje się, że uniknięcie tych czynników ryzyka znacznie zmniejszy liczbę osób, u których choroba rozwinie się w możesz zrobić, aby zmniejszyć swoje szanse na rozwój demencji w przyszłości?regularnie angażować się w aktywność fizyczną;twoje menu powinno być bogate w owoce, warzywa i ryby;utrzymać zdrową wagę i zapobiegać otyłości;rzucić palenie tytoniu;unikaj napojów alkoholowych;ustabilizować nadciśnienie (jeśli pacjent cierpi na nadciśnienie);ustabilizować cukrzycę (jeśli pacjent cierpi na cukrzycę).Katalog chorób: Choroby układu nerwowegoZOBACZ ZDJĘCIA CHORÓB SKÓRNYCH NA ... Demencja to znaczne obniżenie sprawności intelektualnej, które jest spowodowane uszkodzeniem mózgu w wyniku zwyrodnienia związanego z wiekiem lub niektórych chorób. Może mieć różny przebieg i różne nasilenie. Leczenie demencji to działania powstrzymujące rozwój choroby i łagodzenie osobom pojęcie „demencja” kojarzy się od razu z alzheimerem. Nie jest to do końca błąd. Objawy obu schorzeń są identyczne, jednak alzheimer jest jedynie jedną z kilku postaci otępienia. Można więc uznać, że każdy alzheimer jest demencją, jednak nie każda demencja jest charakteryzuje się upośledzeniem pamięci, funkcji poznawczych i intelektu. Najczęściej dotyczy osób dorosłych, zwłaszcza w starszym wieku. Jest nieodwracalna i ma postępujący charakter. Oznacza, że nie jest możliwe jej wyleczenie, a objawy z czasem będą się nasilać i znacznie utrudniać normalne i samodzielne funkcjonowanie. Wiedza, jak postępować z chorym na demencję, pozwoli na polepszenie jakości życia i spowolnienie postępu to jest demencja? Zgodnie z obowiązującą definicją Światowej Organizacji Zdrowia demencja (inaczej otępienie) jest zespołem objawów, które powstały w wyniku choroby lub uszkodzenia struktur mózgu. Dotyczą one zaburzenia funkcjonowania wyższych funkcji korowych: pamięci, rozumienia, myślenia, orientacji, a także zdolności językowych, uczenia się i liczenia. Dolegliwości są związane z przyswajaniem nowych informacji, jednak w miarę postępu choroby dochodzi do upośledzenia odtwarzania także starszych treści. Według dostępnych danych na otępienie cierpi w Polsce ponad pół miliona osób. Największą grupę stanowią ludzie, którzy ukończyli 85. rok życia. Demencja jest chorobą przewlekłą i stale postępującą. Nie jest możliwe jej całkowite wyleczenie, a jedynie zahamowanie rozwoju i złagodzenie dolegliwości. Otępienie jest spowodowane uszkodzeniem mózgu związanym z procesem starzenia się lub przebiegiem chorób neurologicznych. Przyczyny demencji u osób młodych to: infekcje w obrębie tkanki mózgowej, przewlekły stres, nadużywanie alkoholu i substancji psychoaktywnych lub wady ośrodkowego układu nerwowego. Demencja starcza – objawy Wraz z wiekiem zdolności intelektualne i poznawcze ulegają osłabieniu. Uszkodzenie tkanki mózgowej może być spowodowane zwyrodnieniami lub chorobami, które mają działanie neurodegeneracyjne (choroba Parkinsona, choroba Alzheimera). Pierwsze objawy demencji starczej nie są zwykle dokuczliwe i często społeczeństwo oraz sam chory nie zwracają na nie uwagi. Jednak w miarę rozwoju choroby stają się coraz bardziej widoczne i znacznie zaburzają prawidłowe codzienne funkcjonowanie, a także uniemożliwiają zaspokajanie podstawowych potrzeb. W zaawansowanych etapach choroby pacjent staje się całkowicie zależny od osób trzecich. Objawy demencji to: problemy z zapamiętywaniem nowych rzeczy i przypominaniem sobie słów lub nazwiskkłopoty z liczeniemzaburzenia orientacji czasowo-przestrzennejapatia, pogorszenie nastroju i samopoczuciawahania emocjizaburzenia zachowaniaagresjazaburzenia mowynierozpoznawanie bliskich osóbtrudności z nazywaniem przedmiotów. U około połowy chorych rozpoznaje się także objawy psychotyczne w przebiegu demencji: urojenia , omamy, nierozpoznawanie siebie (np. rozmowa z samym sobą w lustrze). Demencja starcza – etapy choroby Zgodnie ze Skalą Oceny Nasilenia Otępienia demencję można podzielić na siedem etapów: 1. Brak jakichkolwiek Zapominanie – nieznaczne problemy z Łagodne zaburzenia poznawcze dotyczące pamięci, komunikacji, zachowania i Wczesna faza Choroba Zaawansowana choroba – głębokie Ostatnia faza choroby – zaburzenia funkcji starcza – leczenie Leczenie demencji ma na celu zahamowanie postępu choroby i złagodzenie dolegliwości. W tym celu stosuje się najczęściej leki zwiększające poziom acetylocholiny w tkance mózgowej, która odpowiada za poprawne przewodzenie impulsów nerwowych między neuronami. Bardzo ważna jest wiedza, jak postępować z chorym na demencję . Ważne są trenowanie i stymulacja mózgu poprzez czytanie książek, rozwiązywanie łamigłówek, wykonywanie czynności wymagających precyzyjnych ruchów dłoni. Należy je rozpocząć od razu po pojawieniu się pierwszych objawów. Osoba, która opiekuje się chorym na demencję, powinna być cierpliwa i wyrozumiała. Pospieszanie prowadzi do frustracji, zdenerwowania i agresji ze strony podopiecznego. Należy pamiętać, że choroba postępuje, a w jej zaawansowanych etapach chory może być całkowicie uzależniony od pomocy w codziennych czynnościach. Demencja a śmierć Demencja na swoim zaawansowanym etapie powoduje pogorszenie czynności życiowych – pracy serca i płuc. Dlatego najczęstszą przyczyną śmierci osoby chorej są zaburzenia ze strony tych narządów. Długość życia chorego na demencję po rozpoznaniu wynosi średnio 7 lat. Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN