Uśmiechnięte pająki – ich specyfika. Chociaż w tej wielkiej rodzinie liczącej ponad 2000 gatunków możemy znaleźć niektóre z nich, które są bardzo niebezpieczne i trujące, jak w przypadku czarnej wdowy, znajdziemy też inne, które są znane jako “uśmiechnięte pająki”. Wszystko to przez “wzór” pojawiający się na ich Pająki w naszych domach Kontakt 24/ADWOKATEK. Nabu wyjaśnia jednak, że chociaż prawie wszystkie pająki są jadowite, bardzo niewielu z nich udaje się przegryźć ludzką skórę. Rozpiętość ośmiu „łapek” kątników jest imponująca i dochodzi do 100 mm, dzięki czemu cały pająk – odnóża plus korpus – osiąga nawet 15 cm! Kątniki są nie tylko duże, ale i włochate. Na szczęście te zwykle brązowe lub żółte pająki nie są jadowite. Ale potrafią gryźć, a ból towarzyszący ukąszeniu (mimo że najstraszniejszy Pająk w tej rodzinie: Sydney funnel-Web spider (Atrax robustus) przerażające szczegóły: Sydney funnel-web spider jest agresywny i jadowity. Samce mają naprawdę silne kły i częściej gryzą (co jest rzadkością wśród pająków)., Z drugiej strony pająki młodociane i żeńskie są znacznie mniej toksyczne niż samce. e5ZvU. Zwykle kiedy mamy do czynienia z jadowitymi gatunkami węży, na myśl przychodzą nam gatunki zamieszkujące Afrykę, Azję, Australię, Amerykę środkową i południową (Amazonię) oraz obszary USA. Większość źródeł w tym różne czasopisma, programy telewizyjne czy artykuły w Internecie, utwierdzają nas w przekonaniu że niebezpieczna jest cieplejsza „tropikalna” część świata, natomiast Europa jest uważana za stosunkowo bezpieczną. Nic bardziej mylnego…Również na starym kontynencie można natrafić na gatunki stanowiące zagrożenie dla zdrowia oraz życia człowieka. W tym artykule przedstawię pięć najbardziej jadowitych i niebezpiecznych węży zamieszkujących Europę, które lepiej omijać szerokim gatunki węży zamieszkujące EuropęNasz kontynent jest zamieszkały przez 19 gatunków jadowitych węży, z czego 14 gatunków to przedstawiciele żmij właściwych: rodzaj Vipera i Macrovipera. 4 gatunki węży połozowatych: rodzaje Telescopus, Macroprotodon i Malpolon oraz 1 gatunek z rodziny grzechotnikowatych: Gloydius. Nie spotkamy tu natomiast węży z rodziny zdradnicowatych obejmującej min. kobry, mamby czy niemrawce. Spośród niżej wymienionych węży tylko jeden jest spotykany na terenie Polski, to żmija zygzakowata Vipera właściwe gatunki:Żmija łąkowa Vipera ursiniiŻmija zygzakowata Vipera berusŻmija hiszpańska Vipera seoaneiŻmija żebrowana Vipera aspisŻmija iberyjska Vipera latasteiŻmija nosoroga Vipera ammodytesŻmija bliskowschodnia, żmija górska Vipera xanthinaVipera nikolskiiVipera lotieviVipera orloviVipera dinnikiŻmija kaukaska Vipera kaznakoviŻmija z milos Macrovipera schweizeriŻmija lewantyńska Macrovipera lebetinaWęże połozowate gatunki:Wąż koci Telescopus fallaxMacroprotodon brevisMacroprotodon cucullatusMalpolon Malpolon monspessulanusGrzechotnikowate:Mokasyn hali Gloydius halysMokasyn hali Gloydius halys jest jedynym wężem z podrodziny grzechotnikowatych którego zasięg występowania sięga granic Europy. Fot. by Yuriy75Czy wszystkie Europejskie gatunki jadowitych węży są niebezpieczne dla człowieka?Można śmiało stwierdzić że węże połozowate lub węże właściwe zamieszkujące Europę, nie stanowią dużego zagrożenia dla zdrowia bądź życia koci Telescopus fallax jest niewielkim wężem osiągającym 60-70 cm długości, zamieszkującym zachodnią i południową część Półwyspu Bałkańskiego, Turcję, rejony Kaukazu oraz Morza Kaspijskiego. Prowadzi zmierzchowo-nocny tryb życia i jest gatunkiem płochliwym, kąsającym tylko w koci Telescopus fallax. Nazwa tego gatunku wywodzi się od skradania do ofiary przypominającego „kocie ruchy” Fot. by Jeffrey SciberrasWęże z rodzaju Macroprotodon są jeszcze mniejsze (dorosłe osiągają długość około 50 cm) i w przypadku spotkania z intruzem również wybierają ucieczkę, niemniej osaczone częściej próbują kąsać. Węże te występują na Półwyspie Iberyjskim oraz w północnej brevis Fot. by Benny TrappMalpolon Malpolon monspessulanus jest z kolei wyraźnie większy, osiąga 150-200 cm długości i jest dość masywnie zbudowany. Jednakże pomimo sporych rozmiarów, także ten gatunek na widok człowieka salwuje się ucieczką i to ze znacznej odległości. Przyparty do muru potrafi jednak dotkliwie kąsać. Zamieszkuje dość znaczny obszar od Półwyspu Iberyjskiego przez południe Francji, Włochy, zachodnią i południową część Półwyspu Bałkańskiego, Turcję, Zakaukazie, Morze Kaspijskie i północną Malpolon monspessulanus to największy jadowity wąż Europy. Może osiągać nawet 2 m długości. Na zdjęciu młody osobnik. Fot. by TnoXXJad tych węży działa bardzo słabo na człowieka, jedynie ukąszenie Malpolona może spowodować dotkliwsze objawy jak bóle głowy, dużą opuchliznę i zaczerwienienie. Nie powoduje jednak poważniejszych następstw. Ponadto zęby jadowe tych węży (tzw. typ Opisthoglypha) umiejscowione są z tyłu szczęki w jednej lub kilku parach. Żeby zatem wąż wprowadził jad musi dobrze chwycić oraz przytrzymać ofiarę, często dusząc ją dodatkowo by nie uciekła (jak w przypadku węża kociego i malpolona). Z tego powodu ukąszenia tych węży rzadko kończą się wprowadzeniem jadu. W przypadku węża kociego trzeba wręcz wetknąć palec do pyska na odpowiednią głębokość by dosięgły go kły jadowe, na co chyba żaden z nas nie miałby ochoty 🙂Powyższe cechy sprawiają że żaden z węży połozowatych nie miał szans wskoczyć do czołowej węże żmijowate?W przeciwieństwie do węży właściwych ich aparat jadowy należy do najlepiej wykształconych. Uzębienie Solenoglypha wyróżnia się dwoma dużymi zębami jadowymi, osadzonymi ruchomo w górnej szczęce. Każdy ząb ma wydrążony wewnątrz kanalik, połączony z gruczołem jadowym. Podczas ataku zęby wysuwają się niczym noże sprężynowe, i wbijają w ciało ofiary. To przystosowanie sprawia że potencjalnie każde takie ukąszenie, może zakończyć się wstrzyknięciem jady żmijowatych są zwykle wyraźnie uzębienia węży- 1. typ Aglypha (charakterystyczny dla gatunków niejadowitych). 2. Opisthoglypha (spotykany u jadowitych węży połozowatych np. malpolon, wąż koci). 3. Proteroglypha (u węży zdradnicowatych, np. kobry, niemrawce, węże koralowe). 4. Solenoglypha (węże żmijowate- żmije, grzechotniki)Toksyczność jaduGłównym miarą mówiącym o toksyczności danego gatunku jest wskaźnik LD50. Im niższe wartości tego wskaźnika, tym silniejszy jad. Jest jednak pewien problem….Gdyby przyznawać miejsca za pomocą wyników uzyskanych tą metoda pomiarową, to okazałoby się że zwycięzcą zostaje: żmija hiszpańska- 0,485 mg/kg, a zaraz za nią…. żmija zygzakowata- 0,55 mg/kg (Wyniki zostały uzyskane poprzez iniekcję dożylną- najsilniej działającą na organizm). Co ciekawe wynik jadu żmii zygzakowatej bije na głowę takie gatunki jak: Niemrawiec pospolity Bungarus fasciatus– mg/kg, Kobra królewska Ophiophagus hannah- mg/kg, Żararaka Lancetowata Bothrops atrox– mg/kg czy Efa piaskowa Echis carinatus- mg/kg. A więc węży które zabijają rocznie dziesiątki tysięcy to jest możliwe że jad tych stosunkowo słabo jadowitych żmij, nie jest tak śmiercionośny dla ludzi jak powyższych gatunków ?Otóż należy dodać pewne uzasadnienie. Wszystkie badania dotyczące toksyczności jadu nie tylko węży ale i innych jadowitych zwierząt są prowadzone głównie na myszach laboratoryjnych. Organizm badanego gryzonia reaguje na jad inaczej niż organizm więc jad żmii zygzakowatej działa zabójczo no gryzonie, z kolei na ludzi jego działanie jest stosunkowo słabe. Dowodzi to by nie kierować się tylko liczbami uzyskanymi w badaniach, gdyż nie zawsze gatunek z niskim LD50 będzie bardziej niebezpieczny dla człowieka od gatunku ze słabszym/wyższym ważną kwestią jest ilość wytwarzanego jadu. Żmija zygzakowata ma małe gruczoły jadowe a ilość jadu mieszcząca się w nich, bywa mniejsza niż dawka w pojedynczym ukąszeniu niektórych kobr czy istotnym aspektem są objawy wywoływane przez toksynę, często ich nasilenie decyduje o życiu europejskich żmijowatych zwykle wywołuje- obrzęk i silny ból w miejscu ukąszenia, zwiększenie krzepliwości krwi, martwicę i rozkład tkanek, obniżenie ciśnienia, objawy ze strony układu pokarmowego jak wymioty czy biegunka, niewydolność układu oddechowego oraz top 5: co jak i dlaczego?Głównymi kryteriami które były decydująca w przyznawaniu poszczególnych miejsc były: toksyczność jadu (jakie wywołuje objawy, czy jest zagrażający życiu bądź nie), usposobienie węża (spokojne czy agresywne), rozmiary węża (Im większy gatunek tym szersze jego pole rażenia), tryb życia i zasięg 5: Żmija żebrowana Vipera aspisŻmija żebrowana Vipera aspis Fot. by OrchiRanking otwiera żmija żebrowana zamieszkująca północno-wschodnią Hiszpanię, środkową i południową Francję, Szwajcarię, Istrię oraz wyspowe stanowiska w Niemieckim Szwarcwaldzie. Ubarwienie tego węża jest zmienne. Grzbiet barwy popielatoszarej, jasnobrązowej do szarozielonej, pokryty jest poprzecznymi ciemnymi pręgami ustawionymi na przemian to z prawej, to z lewej strony. Spotyka się także osobniki jednolicie czarne. Głowa nieznacznie zadarta do góry, jak u wszystkich żmij właściwych, oczy mają pionowe żebrowana Vipera aspisŻmija żebrowana jest nieco mniejsza od żmii zygzakowatej i osiąga do 70 cm długości. Węże te zamieszkują odludne pagórkowate tereny, wystawione na działanie promieni słonecznych i pokryte dodatkowo gęstą roślinnością zielną. Prowadzą dzienny tryb życia. Gady te są bardzo przywiązane do swojego terytorium i rzadko je żebrowana Vipera aspisŻmija żebrowana jest wężem z natury łagodnym, nie wykazującym dużej agresji. Jej jad jest nieco silniejszy od jadu żmii zygazkowatej, i ma podobne hemolityczne działanie. Ukąszenie powoduje silny ból, obrzęk w miejscu ukąszenia, dolegliwości żołądkowo- jelitowe, częstoskurcz, zwiększoną potliwość, niedociśnienie tętnicze, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, omdlenia, trudności w oddychaniu, zaburzenia widzenia, martwica tkanek, rzadziej niewydolność nerek. Ukąszenia śmiertelne są rzadkie i wynoszą około 4 % 4: Żmija bliskowschodnia, ż. górska Vipera xanthinaŻmija bliskowschodnia Vipera xanthinaTen sporych rozmiarów wąż żmijowaty osiągający 90-130 cm, czasem nawet do 150 cm długości zamieszkuje północno-wschodnią Grecję, Trację, Azje mniejszą, oraz wyspy na północnej części morza Egejskiego. W górach dociera do wysokości 2500 m bliskowschodnia Vipera xanthinaUbarwienie ciała jasnoszare przez jasnobrązowe do oliwkowo-zielonego. Na grzbiecie widoczny jest ciemny zygzak z dużymi romboidalnymi plamami. Głowa ozdobiona dwoma rzędami ciemnych biegnących wzdłużnie plam. Aktywność zmierzchowo- nocna, w dzień chroni się przed upałem w gęstych zaroślach, kamienistych osuwiskach, gajach oliwnych a nawet wilgotnych bliskowschodnia Vipera xanthinaTen powolny wąż zwykle zamiast ucieczki polega na swoim kamuflażu, leżąc w bezruchu. Dopiero gdy to zawiedzie, zaczyna głośno syczeć a następnie kąsać napastnika. Jej silny jad poza typowym dla żmij cytotoksyczno-hemolitycznym działaniem, posiada także neurotoksyny. Ukąszenie powoduje dolegliwości żołądkowo-jelitowe, niedociśnienie, zawroty głowy, niewydolność oddechową, drgawki i konwulsje, oraz uszkodzenia tkanek. Pomimo tych objawów wypadki śmiertelne zdarzają się stosunkowo 3: Żmija z Milos Macrovipera schweizeri Żmija z Milos Macrovipera schweizeri Fot. by Eduard SolàZamieszkująca Greckie Cyklady żmija z Milos (do niedawna uważana za podgatunek żmii lewantyńskiej) jest gatunkiem endemicznym. Ubarwienie od rdzawo-brązowego przez brązowo szare po ciemnoszare. U niektórych odmian widoczny jest wzór na grzbiecie w kształcie poprzecznych pasów w ciemniejszym kolorze. Wąż ten osiąga od 70 do 110 cm z Milos Macrovipera schweizeriGatunek aktywny głównie nocą w okresie letnim oraz w dzień na wiosnę oraz jesień. Zamieszkuje suche kamieniste wzgórza oraz doliny porośnięte buszem i niewielkim drzewami. Głównymi ofiarami żmii z Milos są ptaki, na które poluje wspinając się na krzewy i drzewa. Czasem czyha na nie również blisko zbiorników wodnych. Ma to miejsce głównie wiosną oraz jesienią podczas sezonowych migracji z Milos Macrovipera schweizeriŻmija ta zwykle schodzi człowiekowi z drogi, ale osaczona staje się agresywna i dotkliwie kąsa. Warto mieć na uwadze że ryzykowne staje się poruszanie po gęsto zakrzewionym terenie, zwłaszcza w porze migracji ptactwa. Jad jest bardzo silny i bez pomocy medycznej może zakończyć się zgonem człowieka. Objawy wywoływane ukąszeniem są typowe dla węży żmijowatych. Do ukąszeń dochodzi jednak rzadko, gdyż gad ten należy do gatunków zagrożonych 2: Żmija Lewantyńska Macrovipera lebetina Żmija Lewantyńska Macrovipera lebetina Fot. by HectonichusJest największą żmiją Europy. Długość ciała to średnio 110-150 cm długości, jednak rekordowe osobniki dorastają nawet do 200 cm. Obszar występowania tego węża obejmuje kilka wysp we wschodniej części morza Egejskiego, Cypr, Turcję, Bliski wschód (od Libanu po Pakistan), Afrykę północną (Algierię, Tunezję, Maroko), północne Indie, Uzbekistan, Turkmenistan, południowo-zachodni Kazachstan i południową cześć Rosji (Dagestan).Dzieli się na 5 podgatunków różniących się min. ubarwieniem od szarego przez szarożółte po jasnobrunatne, z dwoma szeregami ciemnych plam ustawionych naprzeciw lub na przemian siebie. Czasem tworzą one falistą pręgę na grzbiecie. Głowa ozdobiona odwróconą piątką rzymską z dwiema ukośnymi Lewantyńska Macrovipera lebetinaGad ten preferuje porośnięte skąpą roślinnością kamieniste stoki, oraz widne suche lasy. Często spotyka się ją w pobliżu siedzib ludzkich w ogrodach bądź starych budynkach gdzie poluje na gryzonie lub niewielkie ptaki w tym hodowlane. Aktywna w chłodniejszych porach dnia bądź nocą. Pomimo swojej wielkości potrafi szybko się poruszać na krótkich dystansach. Kiedy jednak zostaje osaczona staje się bardzo agresywna i nie waha się kąsać nawet na odległość połowy swojego ciała. Żmija lewantyńska ma długie zęby jadowe mierzące 20 mm i największe gruczoły jadowe spośród wszystkich europejskich żmijowatych (pond 8-krotnie pojemniejsze niż u żmii zygzakowatej). Dzięki temu może wprowadzić duże ilości jadu głęboko w ciało Lewantyńska Macrovipera lebetinaToksyna ma podobne działanie do żmii z Milos, wywołując min. silne krwawienie. Ukąszenie jest bardzo niebezpieczne dla człowieka, i może zakończyć się śmiercią jeśli nie zostanie uzyskana pomoc medyczna. Żmija lewantyńska odpowiada za wiele wypadków pokąsań w rejonie swego występowania. Tylko ograniczony zasięg w Europie, nie pozwolił jej na zajęcie pierwszego 1: Żmija nosoroga Vipera ammodytes Żmija nosoroga Vipera ammodytes Fot. by Elena TerkelNumer jeden w moim rankingu. Jej nazwa wywodzi się od charakterystycznego mierzącego ok. 5 mm długości wyrostka na pysku. Zamieszkuje rozległe połacie środkowej i południowej Europy: od północnych Włoch i południowej Austrii przez Słowenię, Południowe Węgry, Chorwację, Rumunię, Serbię, Bośnię i Hercegowinę, Albanię, Macedonię, Bułgarię, Grecję, Cyklady, Turcję aż po Syrię i barwy jasnoszarej, jasnobrązowej, czerwonobrązowej do ciemnobrązowej. Pośrodku grzbietu charakterystyczny ciemny zygzak. Na końcu pyska charakterystyczny skierowany ku górze wyrostek. Żmija nosoroga osiąga średnio 70- 90 cm długości, maksymalnie do 120 nosoroga Vipera ammodytes Fot. by Pierre-Yves VaucherPreferuje suche kamieniste zbocza z rzadkimi krzewami, widne lasy, pochyłe łąki oraz łagodne zbocza górskie. W górach występuje do wysokości 2000 m. Prowadzi dzienno- zmierzchowy tryb życia. Podobnie jak żmija z Milos chętnie wspina się na drzewa i krzewy by polować na migrujące ptactwo. Zwykle powolna lecz w przypadku zagrożenia potrafi szybko się oddalić. Osaczona skutecznie kąsa wykonując błyskawiczny skok na odległość ponad 40 cm (z tego względu nazywana jest w Chorwacji: poskok).Do ukąszeń najczęściej dochodzi kiedy wąż zostaje poruszony podczas przedzierania sie przez gęsto porośnięty teren. Zdarza się że człowiek zostaje ukąszony w mocno ukrwione miejsce np. szyję lub twarz co jest szczególnie niebezpieczne. Żmija nosoroga jest uważana za najjadowitszego węża nosoroga Vipera ammodytesJad ma działanie typowe dla żmijowatych. Przy ukąszeniu często występuje martwica tkanek. Bez pomocy medycznej ukąszenie często bywa śmiertelne. Gatunek ten odpowiada za największą liczbę zgonów spowodowanych ukąszeniami węży w więc zwycięzcą zostaje żmija nosoroga, przesądziły o tym szeroki zasięg występowania, dość długie zęby jadowe (13 mm długości), silny jad i duża skuteczność podczas ataku (często z drzew bądź krzewów).A co z pozostałymi gatunkami ?Żmija zygzakowata Vipera berus to najpowszechniej występująca żmija właściwa w Europie. Jednakże jej ukąszenie, może stwarzać zagrożenie dla dzieci czy osób starszych bądź osób uczulonych na jej hiszpańska Vipera seoanei gatunek mający najniższe LD50 wśród europejskich węży, nie jest uważana za bardziej niebezpieczną od żmii hiszpańska Vipera seoanei Fot. by BennyTrappPodobnie żmija iberyjska vipera latasti, przypominająca nieco wyglądem żmiję nosorogą, gdyż na jej pysku również jest obecny charakterystyczny wyrostek. Posiada większe gruczoły jadowe od wyżej wymienionych, ale jad iberyjska vipera latasti Fot. by TimVickersŻmija łąkowa Vipera ursinii zamieszkująca Bałkany, wschodnią Europę i środkową Azję, ma najsłabszy jad spośród Europejskich gatunków węży. Jej ukąszenie nie zagraża życiu łąkowa Vipera ursiniiVipera nikolskii to gatunek zamieszkujący centralną Ukrainę i południowo-zachodnią Rosję. Obecnie to stosunkowo słabo poznany wąż, nie testowany jeszcze pod kątem nikolskiiŻmija kaukaska Vipera kaznakovi to niewielki wąż dorastający do 60 cm długości. Występuje w górach Anatolii, Gruzji i Kaukazu. Jest to gatunek stosunkowo słabo kaukaska Vipera kaznakoviVipera lotievi, Vipera orlovi, Vipera dinniki to żmije zamieszkujące wysokogórskie obszary Kaukazu, graniczące między Europą a Azją. Są one stosunkowo słabo poznane, i niewiele wiadomo o ich orloviVipera dinnikiZ kolei mokasyn hali Gloydius halys to gad o silniejszym jadzie niż żmija zygzakowata, niemniej jest to w zasadzie azjatycki gatunek, którego zasięg występowania ociera się o wschodnie krańce Europy. Spotykany jest w środkowej Azji od wschodnich wybrzeży Morza Kaspijskiego przez Uzbekistan, Turkmenistan, Kazachstan, Afganistan, Rosję (w tym południowe krańce Syberii) przez Mongolię po północne Chiny. Są to odludne tereny o surowym klimacie. Najwięcej ukąszeń tego węża notuje się w Chinach. CiekawostkiSzacuje się że w Europie rocznie zostaje pokąsanych ok 30 000 osób z czego ok. 30 ukąszeń kończy się południowo-zachodnią Europę połoz żółtozielony Coluber viridiflavus wykazuje odporność na jad żmij, i chętnie na nie niejadowite dysponują typem uzębienia Aglypha, charakteryzującym się zębami mniej więcej równej wielkości i pozbawionymi rowków bądź wewnętrznych kanalików. BibliografiaPłazy i gady gatunki środkowo europejskie, Gruber U., jadowite, Jaroniewski W., PZWS, Warszawa zwierzęta, Zweifel G., Elipsa, Warszawa Animals and Their Venoms, Buchrel W., Academic press, London Snakes of the World, O’Shea M., New Holland publishers, London labiryntowyNależy do tej samej rodziny, co żyjące w naszych domach kątniki. Swoje pajęczyny tworzy zwykle bardzo blisko ziemi, często bezpośrednio nad nią, w gąszczu traw i innych roślin. Czasami zdarza mu się jednak robić je na wyższym poziomie, np. na krzewach czy wśród żywopłotów. Pajęczyna lejkowca to prawdziwy majstersztyk. W dodatku całkiem słusznych rozmiarów, ponieważ średnica całej konstrukcji może wynosić nawet 50 cm! Niebezpieczne owady w Polsce. Ugryzienia tych pająków są bardzo niebezpieczne! Jakie są najbardziej jadowite pająki w Polsce! A żyją tuż obok nas - w domach, na działkach, w ogrodach, w pracy, w parkach, na ulicach, w samochodach - praktycznie wszędzie. Pająków jest w Polsce aż 820 gatunków i tylko dwa z nich nie mają gruczołów jadowych, czyli prawie wszystkie mogą nas ukąsić. Zobacz w galerii jak wyglądają. Te pająki występują także w województwie łódzkim. Najbardziej jadowite pająki w Polsce W regionie łódzkim widuje się również te najbardziej jadowite pająki. Na szczęście daleko im do tych najgroźniejszych, egzotycznych, które mogą nawet zabić naszych, występujących lokalnie pająków bywa bolesne i może spowodować nawet omdlenia. W najgorszym jednak przypadku czeka nas ostra reakcja alergiczna, podobnie jak po użądleniu szerszenia czy na przełomie lata i jesieni pająki uaktywniają się, bo u wielu pajączków latem trwa okres godowy, co widać też teraz w regionie łódzkim. Zobacz ranking najbardziej jadowitych pająków w Polsce. Większość spotkacie też w naszym regionie (zdjęcia w galerii).UWAGA NA GROŹNE OWADY: UKĄSZENIA KLESZCZY, KOMARÓW I PAJĄKÓWOto najbardziej jadowite owady w Polsce!Zobacz najbardziej jadowite pająki w PolsceBorelioza - objawy i leczenieProste sposoby na odstraszanie komarów1. Sieciarz jaskiniowyJest uważany za najbardziej jadowitego pająka występującego w naszym kraju Lokalizuje się w studzienkach kanalizacyjnych, jaskiniach, piwnicach, a także u wylotów tuneli kolejowych. Gatunek ten osiąga pokaźne rozmiary – odwłok liczy jedynie 1,5 cm długości, ale wraz z odnóżami jego ciało ma około 5 cm. Nie tka klasycznej sieci i boi się światła2. Kolczak zbrojnyJest jednym z nielicznych pająków występujących w Polsce, których ukąszenie wywołuje objawy zatrucia. Powoduje piekący ból i stan zapalny. U człowieka powoduje długotrwałe bóle, osłabienie i dreszcze. Objawy ukąszenia mogą utrzymywać się do dwóch tygodni. Osiąga nawet 15 milimetrów długości3. Tygrzyk paskowatyUważany za „najładniejszego” pająka w naszym kraju. Spotykany jest głównie na porośniętych wysoką trawą zarówno suchych, jak i wilgotnych łąkach, nieużytkach, skrajach młodników nad brzegami zbiorników wodnych, a nawet w ogrodach. Bardzo często występuje na krzewach owocowych, takich jak malina oraz w zbożu. Osiąga długość ponad 2 centymetrów. Dziabnięcie przez tygrzyka jest porównywane do użądlenia TopikJako jedyny gatunek spośród pająków całe swoje życie spędza w wodzie. Podobnie jak inne pająki oddycha powietrzem, ale aby pogodzić to z wodnym trybem życia, pokrywa odwłok, na którym znajdują się otwory narządów oddechowych, specjalną otoczką powietrzną utrzymywaną przez włoski na Strojniś nadobnyJeden z najbardziej kolorowych pająków, które możemy spotkać wokół siebie. Występuje na nasłonecznionych murawach o rzadkiej roślinności, najczęściej na stokach o strony południowej. W polowaniu tym pająkom pomaga bardzo dobry wzrok, dorównujący sprawnością wzrokowi KrzyżakPająki z tej rodziny charakteryzują się wyraźnym wzorem krzyża na odwłoku. Pająk krzyżak zajmował wyjątkową pozycję wśród stawonogów wykorzystywanych do przepowiadania pogody. Według ludowych wierzeń, ich zachowanie nieomylnie wróżyło określone zmiany warunków atmosferycznych. Tak więc pająki wykazujące małą ruchliwość, spuszczające się po pajęczynie z sufitu lub siedzące w ukryciu zwiastować miały słotę. Natomiast częste ukazywanie się pająków podczas deszczu, budowanie dużych pajęczyn i znaczna ruchliwość oznaczać miały nadejście pogody KątnikAktywny nocą. Zasiedla ciemne miejsca, jak kwietniki, stosy drewna, piwnice i ciemne kąty w ludzkich siedzibach. Buduje lejkowate sieci łowne. Ma nawet ponad 2 centymetry długości (nie licząc odnóży) i jest często spotykany w naszych mieszkaniach. Ma na tyle silne szczękoczułki, że jest wstanie przebić się przez ludzką Nasosznik trzęśGatunek niewielkiego pająka charakteryzującego się długimi odnóżami. Jego ciało jest niemalże przezroczyste. Posiada ośmioro oczu. Zamieszkuje domostwa, mieszkania i piwnice. Lubi suche i ciepłe Lejkowiec labiryntowyNależy do tej samej rodziny, co żyjące w naszych domach kątniki. Swoje pajęczyny tworzy zwykle bardzo blisko ziemi, często bezpośrednio nad nią, w gąszczu traw i innych roślin. Czasami zdarza mu się jednak robić je na wyższym poziomie, np. na krzewach czy wśród żywopłotów. Pajęczyna lejkowca to prawdziwy majstersztyk. W dodatku całkiem słusznych rozmiarów, ponieważ średnica całej konstrukcji może wynosić nawet 50 cm!Jadowite pająki w ofertyMateriały promocyjne partnera Pająki to niezwykłe zwierzęta. Niektórzy się ich panicznie boją, a inni je kochają. Oto 8 najbardziej niebezpiecznych pająków świata. Pająki wyewoluowały ponad 380 mln lat temu i są istotną częścią ziemskiego ekosystemu. To zwierzęta “stare” i małe, ale takie, które potrafią przerazić niejednego twardziela. Wiele z nich jest całkowicie nieszkodliwych, ale niektóre są naprawdę jadowite. Oto te gatunki, z których lepiej trzymać się z daleka. Kolczak (Cheiracanthium inclusum) Cheiracanthium inclusum Pająki z rodziny Cheiracanthium są niewielkie – zwykle mają 5-10 mm długości – ale potrafią porządnie ukąsić. Mają jasnożółtą lub zieloną barwę ciała. Występują dość powszechnie – od Australii po Kanadę i wiele miejsc pomiędzy. Jad kolczaków to cytotoksyna, która rozkłada komórki, prawdopodobnie powodując martwicę. Ukąszenia cechuje początkowy kłujący ból, a następnie zaczerwienienie i obrzęk. Objawy porównuje się do objawów ukąszenia pustelnika brunatnego, choć są mniej bolesne. Naukowcy uważają, że kolczaki są odpowiedzialne za więcej ukąszeń niż jakikolwiek inny gatunek. Kątnik wiejski (Tegenaria agrestis) Tegenaria agrestis Rzeczywiste niebezpieczeństwo, jakie kątniki wiejskie stwarzają dla ludzi, jest dyskusyjne. W warunkach laboratoryjnych udowodniono, że zwierzęta te mogą powodować nieprzyjemne ukąszenia wywołujące martwicę tkanek – podobnie jak u pustelników brunatnych. Są dwa powody, dla których kątniki wiejskie znalazły się na tej liście: są agresywne, a do tego dość powszechne, co zwiększa ryzyko kontaktu z ludźmi. Co ciekawe, jeszcze do niedawna pająki te występowały tylko w Europie, a teraz są obecne także w Ameryce Północnej. Pustelnik brunatny (Loxosceles reclusa) Loxosceles reclusa Pustelniki to pająki występujące w ciepłych krajach na całym świecie. Te sześciookie pająki produkują jad niszczący tkanki. Pustelniki zyskały w ostatnich latach niesławę z powodu zdjęć prezentujących efekty ich ukąszenia, które obiegły internet. Ponieważ pająki dysponują jadem nekrotycznym, tkanka po ugryzieniu zaczyna obumierać – powstaje głęboka, otwarta rana. Nie ma skutecznego sposobu leczenia ran po ich ukąszeniu. Rekonwalescencja może trwać latami, a nawet może być konieczny przeszczep skóry. W najgorszych przypadkach – zdarzały się takie – trzeba amputować kończyny. Na szczęście pustelniki, w tym pustelnik brazylijski, unikają ludzi i nie są uważane za pająki agresywne. Ptasznik zdobiony (Poecilotheria ornata) Poecilotheria ornata Ptaszniki są duże i owłosione – stanowią prawdziwy koszmar osób, które boją się pająków. Ich nazwa pochodzi od hiszpańskiego tańca, który był uskuteczniany przez osoby ukąszone przez te stworzenia. W przeciwieństwie do wielu mniejszych pająków, ptaszniki są mygalomorfami, co oznacza, że ich kły są skierowane w dół i muszą zostać dosłownie wbite w ofiarę. Większość ukąszeń ptaszników nie jest groźniejsza od użądlenia pszczoły. Są jednak wyjątki. Jednym z nich jest ptasznik zdobiony. Jego ugryzienie powoduje rozdzierający ból, a w niektórych przypadkach niekontrolowane skurcze mięśni. Odnotowano nawet przypadku osób, które po ukąszeniu ptasznika zdobionego czuły ostry ból w klatce piersiowej. Wałęsak brazylijski (Phoneutria) Phoneutria Według Księgi Rekordów Guinessa, wałęsak brazylijski jest najbardziej jadowitym pająkiem na świecie. Jest w stanie wstrzyknąć potężną neurotoksynę, która jest prawie 20 razy silniejsza od jadu czarnej wdowy. Jad wałęsaka brazylijskiego jest równie silny, co jad najgroźniejszych węży na świecie. Objawy ukąszenia obejmują utratę kontroli nad ruchami mięśni, a także problemy z oddychaniem. Może to prowadzić do całkowitego paraliżu i ostatecznie – uduszenia. Ugryzienie wałęsaka brazylijskiego może spowodować 4-godzinną, bolesną erekcję. Pająki te są wyjątkowo agresywne i chętnie lgną do ludzi. Czarna wdowa (Latrodectus mactans) Latrodectus mactans Czarna wdowa to chyba najsłynniejszy przykład “pajęczego killera”. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych pająków na świecie. Charakterystyczny okrągły czarny odwłok i rzucające się w oczy czerwone wzory należą do pająka, którego nie można lekceważyć. Zarówno czarna wdowa, jak i brunatna wdowa (żyjąca w Australii), należą do rodziny Latrodectus. Co ciekawe, jad brunatnej wdowy jest silniejszy niż czarnej. Zaraz za wałęsakami brazylijskimi, brunatne wdowy są najbardziej jadowitymi pająkami na świecie. W porównaniu do wałęsaków, wstrzykują do ciała ofiary mniej jadu, więc skutki ich ugryzienia nie są tak rozległe. Ale i tak często dochodzi do tzw. latrodektyzmu. Objawy obejmują ogólny ból i obrzęk ugryzionego miejsca, który rozchodzi się po całym ciele, a także nadmierną potliwość i nudności. Często dochodzi do zgonu, zwłaszcza wśród młodych osób. Atraks (Atrax robustus) Atrax robustus Podczas gdy większość pająków stara się unikać kontaktu z ludźmi, atraksy żyjące w Sydney chętnie stają na naszej drodze. Atraksy mają najbardziej imponujące kły spośród wszystkich pająków – są w stanie wgryźć się w skórę buta, a nawet przebić paznokcia. Co ciekawe, samce atraksów mają 6 razy silniejszy jad niż samice. Jest on neurotoksyną, szczególnie skuteczną przeciwko naczelnym. W ciągu kilku minut od ukąszenia, ofiara może doświadczyć ekstremalnych objawów, takich jak skurcze mięśni, kołatanie serca, wymioty czy obrzęk mózgu. Śmierć może nastąpić już po 15 minutach. Dobra wiadomość jest taka, że skuteczną antytoksynę opracowano w 1981 r. i od tego czasu nie odnotowano choćby jednego zgonu. Sicarius hahni Sicarius hahni Co ma osiem odnóży, sześć oczu i mieszka na pustyniach Południowej Afryki? Chodzi o pająka z gatunku Sicarius hahni. Nazwa rodzajowa Sicarius oznacza “mordercę”. Pająk poluje, zakopując się w piasku i czekając, aż niczego nie spodziewająca się ofiara, wpadnie w jego sidła. W badaniach laboratoryjnych wykazano, że jad pająka był śmiertelny dla królików w ciągu zaledwie 5 godzin. Jest to cytotoksyna, więc powoduje martwicę tkanek. Niestety, nie wiemy, jak niebezpieczny może być to gatunek dla życia człowieka. Odnotowano tylko dwa przypadki ugryzień ludzi, ale żaden nie został jednoznacznie przypisany pająkowi Sicarius hahni.